- A więc chce pani nieco informacji o mnie? Hm.... Więc nazywam się Achim Bursche, aktualnie mam 25 lat i jestem niemieckim porucznikiem. - uśmiechnąłem się delikatnie do niej.
- Tyle udało mi się ustalić. - odpowiedziała nieco zawiedziona.
Westchnąłem równie zrezygnowany co ona.
- Ogólnie w życiu wiodło mi się raczej dobrze, jeśli pani o to pyta. Mój ojciec czerpał nie małe zyski z jego licznych fabryk tytoniu, dzięki czemu mogliśmy sobie pozwolić na mieszkanie w zabytkowym pałacyku, a nawet wynajmowaniu bardzo dużej ilości służby która go za nas pielęgnowała. Mieliśmy szczęście że ojciec zainwestował akurat w tytoń. Po pierwszej wojnie światowej ludzie masowo się na niego rzucili, chcąc się ,,odstresować" i odnowić relacje z innymi ludźmi. Nawet pani nie zdaje sobie sprawy jak takie zwyczajne wspólne palenie papierosów potrafi zbliżyć ludzi. Czytałem nawet gdzieś ostatnio że najczęściej sięgamy po papierosy, po to właśnie aby nawiązać nowe znajomości. A tak jek wcześniej wspomniałem ludzie po I wojnie świtowej dążyli do raczej przyjaznych relacji, co było nie oszukujmy się głupotą.
Popatrzyła na mnie z niezrozumieniem.
-Nie oszukujmy się, to co się dzieje teraz musiało nastąpić. Takie jest przeznaczenie. Trzeba w końcu ten świat doprowadzić do porządku.
- Rzeczywiście trzeba...- powiedziała cicho, nie patrząc na mnie. To oczywiste że miała na myśli co innego niż ja, ale nie chciałem wprowadzać nieprzyjemnej atmosfery. Nie teraz, kiedy połknąłem tą cholerna tabletkę, czego nigdy nie powinienem zrobić w jej towarzystwie.
W tym momencie postanowiłem skończyć swoją historie, miałem nadzieje że tym się zadowoli i przestanie nalegać. Jednak aby mieć pewność, chcąc już wrócić do interesujących mnie tematów, powiedziałem:
-No to chyba teraz moja kolej na pytanie. Nie chciałaby się pani przefarbować na blond? - uśmiechnąłem się aby podkreślić humorystyczność pytania.
Elizka?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz